Ο Σύλλογος

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
  ΚΑΤΩ ΡΑΠΤΟΠΟΥΛΙΩΤΩΝ ΕΥΡΥΤΑΝΙΑΣ
  «Η ΑΓΙΑ ΒΑΡΒΑΡΑ»

 ΙΔΡΥΣΗ-ΣΚΟΠΟΙ-ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ

    Το Μάϊο του 1979 ιδρύθηκε σύμφωνα με το καταστατικό σωματείο με την επωνυμία «ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΤΩΝ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ  ΚΑΤΩ ΡΑΠΤΟΠΟΥΛΙΩΤΩΝ ΕΥΡΥΤΑΝΙΑΣ-Η ΑΓΙΑ ΒΑΡΒΑΡΑ» με έδρα την Αθήνα.


ΣΚΟΠΟΙ

    Οι σκοποί του συλλόγου είναι: α) Η πνευματική, ηθική και κοινωνική εξίσωση των μελών του, β) η σύσφιξη των αδελφικών μεταξύ των σχέσεις, γ) η κάθε είδους συμβουλή στον εκπολιτισμό  του συνοικισμού Κάτω Ραπτοπούλου Ευρυτανίας, δ) η συμμετοχή στις εθνικές και νόμιμες τοπικές εκδηλώσεις, ε) η ανάπτυξη και εκτέλεσης κοινωφελών έργων και παροχή κάθε βοηθείας εις τα μέλη και τον συνοικισμόν, στ) η συγκέντρωση λαογραφικού και παραδοσιακού υλικού, η μελέτη και η διάδοση αυτών με κάθε τρόπο και η συγκρότηση χορευτικού δημοτικού συγκροτήματος, ζ) η λειτουργία πνευματικού κέντρου και η αξιοποίηση αυτού από τον σύλλογο.

    Οι παραπάνω σκοποί θα επιτευχθούν: α) με διαλέξεις, μελέτες, εκδρομές, γιορτές, χορούς, αθλοπαιδιές, εράνους και παραστάσεις σε Δημόσιες αρχές, β)με την ίδρυση βιβλιοθήκης, αναγνωστηρίου, εντευκτηρίου και λέσχης, γ) με την έκδοση εφημερίδας ή περιοδικού, δ) με την συνεργασία με άλλα πρόσωπα φυσικά ή νομικά που έργο με τους δικούς του η παρόμοιους σκοπούς και ε) με κάθε ηθικό και νόμιμο μέσο.

    Το πρώτο Δ.Σ. συγκροτήθηκε την 3η Ιουνίου 1979 όπως φαίνεται στο παρακάτω πρακτικό: 



Μετά την ίδρυσή του ο σύλλογος προσπάθησε να βρεί όλους τους συγχωριανούς, για να γίνου μέλη του, πράγμα το οποίο κατάφερε σε μεγάλο βαθμό, φτιάχνοντας καταστάσεις με το ονοματεπώνυμο, διεύθυνση και τηλέφωνο
  Επίσης έφτιαξε καταστάσεις με τα ονόματα όλων των επαγγελματιών του χωριού, που διαμένουν σε διάφορες πόλεις και δραστηριοποιούνται.
    Στη συνέχεια διοργάνωσε διάφορες εκδηλώσεις όπως:
    Κοπή πρωτοχρονιάτικης πίτας σε κάποιο μαγαζί συγχωριανού μας όπως στην Ταβέρνα του Σιαμέτη Θεοφάνη στον Καρέα, του Θεόδωρου Λιάσκου στο Ολυμπιακό Χωριό, στο Καφενείο του Λάμαρη Βασίλη στο Βύρωνα  ή σε κάποιο άλλο χώρο.
Φωτ. Κοπή πρωτοχρονιάτικης πίτας
          στο καφενείο Λάμαρη Βασίλη (Βύρωνας)

Φωτ.: Κοπή Πρωτοχρονιάτικης Πίτας 2013 στο Ξενοδοχείο ΠΑΡΝΩΝ

    Εκτός από την κοπή της πίτας διοργάνωσε συνεστιάσεις-χορούς σε διάφορους χώρους με μουσική όπως στην ΑΙΓΛΗ του ΖΑΠΠΕΙΟΥ, στη Δημοτική αίθουσα   της Ηλιούπολης, στο Μουσικό Κέντρο ΑΓΡΙΜΙΑ κ.α. καθώς  επίσης και διάφορες εκδρομές.
     Σκοπός όλων αυτών των εκδηλώσεων ήταν να έρχονται σε τακτική επαφή όλα τα μέλη του συλλόγου, να συζητάνε και διασκεδάζουν, γιατί με την εργασία τους και τις άλλες ασχολίες τους δυστυχώς δεν μπορούν να βρεθούν όλοι μαζί.
     Ο σύλλογος δεν είχε επαφή μόνο με τα μέλη του στη Αθήνα και στις άλλες πόλεις όπου διαμένουν μόνιμα κάποιοι συγχωριανοί μας, αλλά διατηρούσε επαφή και με τους μόνιμους κατοίκους του χωριού, ακούγοντας τα προβλήματά τους είτε ατομικά, είτε γενικά.
    Για την επίλυση κάποιον προβλημάτων ερχόταν σε επικοινωνία είτε τηλεφωνικά, είτε δι΄ αλληλογραφίας με τους αρμόδιους φορείς όπως Πρόεδρο Κοινότητας, Δήμαρχο, Νομάρχη, υπηρεσιακούς παράγοντες διαφόρων υπηρεσιών ή και υπουργείων στην Αθήνα, στην προσπάθεια του βρεθεί λύση σε κάποια προβλήματα γενικού ενδιαφέροντος στο χωριό.
    Σε αρκετές περιπτώσεις όμως μέλη του Δ.Σ. επισκέπτονταν τους αρμόδιους φορείς για την επίλυση κάποιων σοβαρών προβλημάτων του χωριού.
    Στις γιορτές των Χριστουγέννων, του Πάσχα ή και στις ονομαστικές γιορτές των μελών έστελνε ευχετήριες κάρτες.
    Ο Σύλλογος στήριξε οικονομικά κάποιους συγχωριανούς μας που αντιμετώπιζαν σοβαρά προβλήματα υγείας.
    Παρά την οικονομική δυσκολία που είχε πάντα, διέθεσε κάποια χρήματα δια την περίφραξη των νεκροταφείων της Αγίας Βαρβάρας και του Παλαιοχωρίου, λόγω αδυναμίας της Τ.Α. στην αρμοδιότητα της οποίας ανήκουν.
    Αγόρασε καρέκλες, τραπέζια και ψυγεία για τη διοργάνωση του ετήσιου ανταμώματος στο χωριό και τα οποία βρίσκονται στο Δημ.Σχολείο Κάτω Ραπτοπούλου.
    Πολλά μέλη του συλλόγου φρόντιζαν να γιορτάζουν τα Χριστούγεννα και το Πάσχα στο χωριό μαζί με συγγενείς τους και τους άλλους συγχωριανούς.
    Η μεγαλύτερη βέβαια προσέλευση των μελών του συλλόγου γινόταν το καλοκαίρι στο πανηγύρι της Παναγίας στης 15 Αυγούστου.
    Τα τελευταία χρόνια ο σύλλογος αποφάσισε τη διοργάνωση ετήσιου ανταμώματος στο χωριό, το οποίο γινόταν στις 18 Αυγούστου το βράδυ, στο προαύλιο του
Δημ. Σχολείου  Κάτω Ραπτοπούλου, σκοπός του οποίου είναι να βρεθούν όλοι οι κάτοικοι του χωριού, οι ντόπιοι και οι ξενιτεμένοι, να συζητήσουν, να ανταλλάξουν απόψεις και σκέψεις και τέλος να διασκεδάσουν.
   Υστερα από πρόταση του Προέδρου του συλλόγου κ. Γόγολου Δημήτριο το Δ./Σ. αποφάσισε  το ετήσιο αντάμωμα να γίνεται στις 15 Αυγούστου  μετά τη θεία λειτουργία  στο προαύλιο του Ιερού Ναού  της Παναγίας, που γιορτάζουμε τη μνήμη της Κοίμησης της Θεοτόκου , που είναι πολιούχος του χωριού μας.
     Η προσέλευση του κόσμου ήταν μεγάλη , αλλά χρόνο με τον χρόνο αυξάνεται, πράγμα που δείχνει ότι όλοι αυτό θέλουν και πρέπει να συνεχιστεί.
     Στο ετήσιο αντάμωμα ο σύλλογος προσφέρει φαγητό δωρεάν σ΄όλους  του συγχωριανούς, αλλά και σ΄ όσους άλλος παραβρεθούν σ ΄αυτό.
    Η εκδήλωση ξεκινούσε πάντοτε με το χορό των γερόντων και στη συνέχεια χόρευαν όλοι οι συγχωριανοί μας, είτε με ζωντανή ορχήστρα, είτε με d.j., όπως γίνεται τα τελευταία χρόνια.
Στο αντάμωμα της 15ης Αυγούστου  2012, όπου η προσέλευση του κόσμου ξεπέρασε κάθε αισιόδοξη προσδοκία, η εκδήλωση άρχισε με το χορευτικό του Πολιτιστικού Συλλόγου Δαφνούλας, το οποίο άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις, και καταχειροκροτήθηκε απ ‘ όλους τους παρευρισκόμενους κ ακολούθησε ο χορός των γερόντων, οι οποίοι έδειξαν, παρά την ηλικία τους, ότι παραμένουν ακόμα μερακλήδες και το λέει η καρδιά τους,
    Στη συνέχεια χόρεψαν όλοι με μεγάλο κέφι και μεράκι και το γλέντι κράτησε μέχρι αργά το απόγευμα.
Φωτ.: Χορευτικό Δαφνούλας

Φωτ.: Αντάμωμα
    
    Τα δυο τελευταία ανταμώματα βιντεοσκοπήθηκαν από το συγχωριανό μας κ .Τριαντάφυλλο Σωτήρη,  τον οποίο ευχαριστούμε και κυκλοφορούν σε DVD.
    Από τα έσοδα που είχε ο σύλλογος από τις εκδηλώσεις του 2011 διέθεσε ένα χρηματικό ποσό για τον εξοπλισμό του πνευματικού Κέντρου σε καρέκλες και τραπέζια,
    Επίσης από την εκδήλωση του 2012 διέθεσε χρήματα για την επισκευή και συντήρηση του Δημ. Σχολείου Παλαιοχωρίου, το οποίο χρησιμοποιείται από τους κατοίκους του οικισμού για διάφορες κοινωνικές εκδηλώσεις.
    Με πρωτοβουλία του Δ.Σ, την τελευταία διετία δημιουργήσαμε την ιστοσελίδα                          (site www.raptopoulo.gr) του συλλόγου (http://agiavarvara1.blogspot.gr/) και E-mail. (agiavarvara@windowslive.com)
Στην οποία υπάρχουν αρκετά στοιχεία, που αφορούν το σύλλογο από την ίδρυσή του μέχρι σήμερα, το χωριό ή κάποιους συγχωριανούς μας, για να ενημερώνονται όλοι για τις εκδηλώσεις και τις δραστηριότητες μας, αλλά και για να εκφράζουν τις σκέψεις και τις απόψεις τους και να κάνουν τις προτάσεις τους όλα τα μέλη μας.
    Κάθε μέλος του συλλόγου απέκτησε μια κάρτα, με την οποία, σε συνεργασία που είχαμε με τη ΒΙΟΙΤΡΑΚΗ, θα μπορεί ο κάτοχός της να κάνει διάφορες εξετάσεις με μειωμένες τιμές.
    Επίσης ιδρύσαμε τράπεζα αίματος στο ΙΠΠΟΚΡΑΤΕΙΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ για τις ανάγκες των συγχωριανών μας κυρίως και καλούμε όλους να βοηθήσουν στην προσπάθεια αυτή.
    Μέλη του Δ.Σ.του συλλόγου συμμετείχαν, ύστερα από πρόσκληση του αντιπεριφερειάρχη  Ευρυτανίας κ.Καραμπά Βασίλη  προς τους πολιτιστικούς συλλόγους, σε ημερίδα που διοργανώθηκε την Κυριακή 11 Μαρτίου 2012 στο ξενοδοχείο ΠΑΡΝΩΝ.

    O Σύλλογος πρότεινε την ασφαλτόστρωση του δρόμου Ραπτόπουλο- Ν. Αργύρι, ο οποίος βγήκε σε δημοπρασία στις 12 Φεβρουαρίου 2013, σ ΄ αυτό συνέβαλε πάρα πολύ ο συγχωριανός μας περιφερειακός σύμβουλος κ. Τσιτσάνης Λάμπρος, την αξιοποίηση της λίμνης, Κρεμαστών  κοντά στη γέφυρα Τέμπλας με την κατασκευή βάσης κανό, καγιάκ και τη διαμόρφωση των παλιών Δημ. Σχολείων της περιοχής που δε λειτουργούν σήμερα, σε χώρους διαμονής των ανθρώπων που ασχολούνται με τα διάφορα σπόρ στη λίμνη και στο Αχελώο ποταμό.
    Επίσης ζήτησε τη στήριξη των αρμόδιων υπηρεσιών για ενημέρωση των κατοίκων της περιοχής στην προώθηση της καλλιέργειας αρωματικών φυτών όπως τσάι, ρίγανη κ.α. και της βιολογικής  κτηνοτροφίας, κ΄ γεωργίας.
     Το Δ.Σ. του συλλόγου απέστειλε επιστολές στον αντιπεριφερειάρχη Ευρυτανίας κ. Καραμπά Βασίλη και στον Δήμαρχο Αγράφων κ .Τάτση Δημήτριο για την επίλυση του σοβαρού προβλήματος που αντιμετωπίζει από τα όμβρια ύδατα ο οικισμός Παλαιοχώρι, καθώς επίσης και για το πρόβλημα του παλαιού Δημ. Σχολείου στον ίδιο οικισμό.
    Μέλη του Δ.Σ. συμμετείχαν σε εκδηλώσεις άλλων συλλόγων, καθώς επίσης στην ΟΕΣ και γενικά όπου είχαν προσκληθεί.
    Στις εκλογές που διεξήχθησαν στις 3 Φεβρουαρίου 2013 και όπου η συμμετοχή των μελών μας ήταν πάρα πολύ μεγάλη, αναδείχθηκε το νέο Δ.Σ. του συλλόγου για την επόμενη διετία, που αποτελείται από τους:



                 Γόγολο Δημήτριο                                    : Πρόεδρο
                 Τσιτσάνη Κοσμά                                     : Αντιπρόεδρο
                  Τσέτσο Γεώργιο                                     : Γραμματέα
                  Βλάχο Βασίλειο                                     : Ταμία
                  Ζαχαράκη - Τσιτσάνη Σταματία             : Μέλος

Αναπληρωματικά Μέλη
                  Μπλάνη - Αζακά Ευαγγελία
                  Αζάκα   Ελένη
                  Παπαδόπουλος Αλέξανδρος


    Την τελευταία διετία, παρόλο που ο σύλλογος έχει έδρα την Αθήνα, αποφασίστηκε να εκπροσωπούνται στο Δ.Σ. του συλλόγου και οι μόνιμοι κάτοικοι του χωριού με ένα τακτικό και ένα αναπληρωματικό μέλος σ ΄ αυτό, για την καλύτερη επικοινωνία και ενημέρωση.
    Το νέο Δ.Σ. θα προσπαθήσει, στην δύσκολη οικονομική κρίση και συγκυρία που περνάνε όλοι, να κρατήσει ζωντανό το σύλλογο, όπως έγινε μέχρι τώρα, διατηρώντας όλες τις δραστηριότητες που έκανε μέχρι σήμερα και στη συνέχεια θα προγραμματίσει και άλλες, είτε εδώ στην Αθήνα είτε στο χωριό, ούτως ώστε να δραστηριοποιήσει ακόμα περισσότερο τα μέλη του για να έρχονται σε πιο τακτική επαφή μεταξύ τους.
    Επίσης θα προσπαθήσει να συγκεντρώσει παλιές φωτογραφίες, παλιά αντικείμενα και video και να δημιουργήσει ένα είδος μουσείου με όλα αυτά στο παλαιό Δημ. Σχολείο Κάτω Ραπτοπούλου.
    Τέλος ο  σύλλογος θα συνεχίσει να παραβρίσκεται στο πλευρό όλων των συγχωριανών μας και στις ευχάριστες και στις δυσάρεστες στιγμές της ζωής τους, όπως έκανε συνέχεια από την ίδρυσή του μέχρι σήμερα.







                                   ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ

                       ΚΑΤΩ ΡΑΠΤΟΠΟΥΛΙΩΤΩΝ ΕΥΡΥΤΑΝΙΑΣ
                                         «Η ΑΓΙΑ ΒΑΡΒΑΡΑ»


                                        ΚΑΤΩ ΡΑΠΤΟΠΟΥΛΟ
                                             ΘΕΣΗ-ΙΣΤΟΡΙΑ

    Το Κάτω Ραπτόπουλο είναι συνοικισμός του Δ.Δ.Ραπτοπούλου του πρώην Δήμου Ασπροποτάμου και νυν Δήμου Αγράφων του Ν.Ευρυτανίας.
Βρίσκεται στο ΒΔ τμήμα του νομού και περιβάλλεται από του ορεινούς όγκους ανατολικά της Φτέρης και νοτιοδυτικά της Τσούκας, η οποία δεσπόζει στην περιοχή με το υπέροχο, καταπράσινο και πυκνό δάσος από έλατα και καστανιές.
    Επειδή παλιότερα οι κάτοικοι έμεναν κοντά στα κτήματα που καλλιεργούσαν και στα ζώα πού είχαν, εκεί έχτισαν και τα σπίτια τους, με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν στο χωριό οχτώ οικισμοί : Η Παναγιά, η Αγία Βαρβάρα, η Μηλιά, το Συγγέρι, ο Κάμπος, το Παλαιοχώρι, η Πουλιάνα και η Τσερνόκα.


Φωτ.

Οικισμοί: Μηλιά, Αγία Βαρβάρα, Παναγία
Βουνό: Κορομηλιά

Φωτ. Συγγέρι

-Πρασιώτης ποταμός
-Παραπόταμος Αχελώου

Φωτ. Κάμπος -Βουνό Τσούκα

Φωτ.
Παλαιοχώρι

Φωτ.
Πουλιάνα
Νοτιοδυτική πλευρά Τσούκας

    Σύμφωνα με μαρτυρίες γερόντων ο οικισμός της Παναγιάς ήταν κέντρο του χωριού Ραπτοπούλου, όπου κατά την διάνοιξη του δρόμου στον οικισμό αποκαλύφθηκαν τα θεμέλια του ναού και των σπιτιών που υπήρχαν εκεί.
     Το σημερινό Άνω Ραπτόπουλο ήταν οικισμός και λεγόταν μαχαλάς, όπως το αποκαλούν μέχρι σήμερα κάποιοι ηλικιωμένοι.
     Μάλιστα σύμφωνα με τις ίδιες μαρτυρίες στον οικισμό αυτό είχαν τα σπίτια τους αρκετοί κάτοικοι των οικισμών του Κάτω Ραπτοπούλου, αλλά και άλλοι οι οποίοι σήμερα κατοικούν στην Δαφνούλα κ.ά.
    Στον οικισμό της Αγίας Βαρβάρας διασώζεται ένα μέρος από το λιθόστρωτο μονοπάτι (καλντερίμι), που ξεκινούσε από το Ραπτόπουλο και έφτανε μέχρι τα Κέδρα, και κατασκευάστηκε με προσωπική εργασία από του κατοίκους των χωριών, με εντολή του Άρη Βελουχιώτη την περίοδο που βρισκόταν στην περιοχή μας. Ένα αντίστοιχο κομμάτι διασώζεται και στο χωριό των Κέδρων.
    Στο οικισμό Παλαιοχώρι υπήρχε νεκροταφείο από παλιά, σύμφωνα με διάφορα ευρήματα που υπάρχουν χωρίς όμως να ξέρουμε από πότε χρονολογείται,
Στον ίδιο χώρο λειτουργεί και το σημερινό νεκροταφείο για του κατοίκους των οικισμών Κάμπου, Παλαιοχωρίου και Πουλιάνας.
    Το Κάτω Ραπτόπουυλο και κυρίως οι οικισμοί Συγγέρι, Μηλιά και Αγία Βαρβάρα, πριν γίνουν οι αυτοκινητόδρομοι που ενώνουν το Ραπτόπουλο με τα γειτονικά χωριά, όπως Πρασιά, Κέρδα, Βραγγιανά, Αργύρι και Καταφύλλι Καρδίτσας, αλλά και σήμερα, αποτελούσαν το βασικό πέρασμα των κατοίκων των χωριών αυτών για να φτάσουν στο Ραπτόπουλο για ψώνια ή για να ταξιδέψουν με το λεωφορείο, το οποίο ερχόταν μέχρι εκεί.

                                          ΙΕΡΟΙ ΝΑΟΙ
 
      Στο Κάτω Ραπτόπουλο θα συναντήσει κανείς, πολύ ωραίους ναούς και καλοσυντηρημένους όπως: ο Ιερός Ναός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου – Πολιούχος του χωριού- πανηγυρίζει στις 15 Αυγούστου, ημέρα κατά την οποία γίνεται και το ετήσιο αντάμωμα του συλλόγου Κάτω Ραπτοπουλιωτών. Ο ναός αυτός χτίστηκε το 1900- η χρονολογία είναι σκαλισμένη πάνω σε μια πέτρα του ναού- το τέμπλο του είναι ξυλόγλυπτο, φτιαγμένο την δεκαετία του 1920 από ηπειρώτες ξυλόγλυπτες.    Επίσης το ταβάνι του είναι πάρα πολύ ωραίο φτιαγμένο από τους μαραγκούς του χωριού μας Γεώργιο Λιάσκο και Γεώργιο Σβάρνα.


 Φωτ: Ιερός Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου
          στον οικισμό Παναγία
Στον οικισμό της Παναγίας υπάρχει και το πολύ ωραίο εκκλησάκι των Αγίων Αποστόλων που γιορτάζει στις 30 Ιουνίου.

Φωτ: Ιερός Ναός Αγίων Αποστόλων

Φωτ: Ιερός Ναός Αγίας Βαρβάρας

   Στον οικισμό της Μηλιάς βρίσκεται το εκκλησάκι του Αγίου Τρύφωνα που γιορτάζει την 1η Φεβρουαρίου,
Στον οικισμό Συγγέρι χτίστηκε με δαπάνη του συγχωριανού μας κ.Ηλία Χουσιάδα ο Ιερός Ναός του προφήτη Ηλία που γιορτάζει στις 20 Ιουλίου.

Φωτ.: Ιερός Ναός Προφήτη Ηλία

Φωτ.: Ιερός Ναός Αγίου Γεωργίου
 
Στον  Οικισμό Τσερνόκα  είναι  ο Ιερός Ναός της Παναγίας αφιερωμένος στο Γενέθλιο της Θεοτόκου και γιορτάζει στις 8 Σεπτεμβρίου.

Φωτ.: Ιερός Ναός Παναγίας (Τσερνόκα)
Οι παραπάνω ναοί του χωριού ανακαινίστηκαν εξωτερικά και εσωτερικά τα τελευταία χρόνια με πρωτοβουλία αλλά και προσωπική εργασία του εκκλησιαστικού συμβούλου κ. Κωνσταντίνου Λ. Aζακά, ο οποίος πάντα ακούραστος  προσφέρει μέχρι σήμερα τις υπηρεσίες του στην εκκλησία.
    Στο χώρο του Ιερού Ναού  της Αγίας Βαρβάρας , πάλι με πρωτοβουλία  του κ. Κωνσταντίνου Λ. Αζακά, κατασκευάστηκε το πνευματικό κέντρο  της ενορίας μας, το οποίο εγκαινιάστηκε τον Ιούλιο  του 2011 από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Καρπενησίου κ.κ. Νικόλαο και χρησιμοποιείται από τους κατοίκους του χωριού για διάφορες κοινωνικές εκδηλώσεις. Για τον εξοπλισμό του σε καρέκλες και τραπέζια ο σύλλογος διέθεσε ένα χρηματικό ποσό.
    Το κτήριο αυτό αποτελεί στολίδι για το χωριό μας και είναι το μοναδικό  στην περιοχή.

Φωτ: Πνευματικό Κέντρο (Εγκαίνια)

Φωτ: Πνευματικό Κέντρο (Εγκαίνια)

                                               ΣΧΟΛΕΙΑ
  
    Στο χωριό λειτουργούσαν δυο δημοτικά σχολεία ένα στον οικισμό Μηλιά και το άλλο στον οικισμό Παλαιοχώρι.
    Το πρώτο σχολείο λειτούργησε στις αρχές της δεκαετίας του 1950  σε πετρόκτιστο κτήριο το οποίο χτίστηκε με δαπάνη του συγχωριανού μας Χρήστου Σχίζα το 1946. Επειδή ο αριθμός των μαθητών του σχολείου ήταν μεγάλος χρησιμοποιούνταν σαν αίθουσα διδασκαλίας και ένας ιδιωτικός χώρος . Στο κτήριο αυτό λειτούργησε το σχολείο μέχρι το τέλος της δεκαετίας του 1960, οπότε κατασκευάστηκε στον ίδιο χώρο ένα σύγχρονο λυόμενο κτήριο με δύο αίθουσες διδασκαλίας, γραφείο και τουαλέτες, Στις αρχές του 1970 το σχολείο στεγάστηκε στο νέο κτήριο.
    Στο σχολείο φοιτούσαν μαθητές απ΄όλους τους οικισμούς του χωριού διανύοντας μια απόσταση 6-7 χιλιομέτρων κάποιοι απ΄ αυτούς , βαδίζοντας σε δύσβατα
μονοπάτια και περνώντας από δύο ποτάμια που το χειμώνα γίνονταν αδιάβατα.
    Στις αρχές της δεκαετίας του 1970 ιδρύθηκε 1/θ Δημοτικό Σχολείο στον οικισμό Παλαιοχώρι, το οποίο στεγαζόταν σε ιδιωτικό κτήριο, και στο οποίο φοιτούσαν μαθητές από τους οικισμούς Κάμπο, Παλαιοχώρι και Πουλιάνα.
    Στις αρχες της  δεκαετίας του 1980 κατασκευάστηκε με δαπάνη της οργάνωσης
«Σώστε τα παιδιά» κτήριο στο οποίο στεγάστηκε το σχολείο.
    Στα δύο σχολεία Κάτω Ραπτοπούλου και Παλαιοχωρίου λειτούργησαν με δαπάνη μιας οργάνωσης τη δεκαετία  του 1980 συσσίτια για τους μαθητές.
    Στις αρχές της δεκαετίας του 1990 ανεστάλη η λειτουργία και των δύο σχολείων λόγω μείωσης των μαθητών και οι λίγοι μαθητές που απέμειναν μεταφέρθηκαν στο Δημοτ.Σχολείο Άνω Ραπτοπούλου.

    Τα δύο αυτά σχολικά κτήρια χρησιμοποιούνται σήμερα για τις ανάγκες του συλλόγου, αλλά και των κατοίκων του χωριού για διάφορες κοινωνικές εκδηλώσεις.

Φωτ.:Δημοτ.Σχολείο Κάτω Ραπτοπούλου

Φωτ.: Δημοτ.Σχολείο Παλαιοχωρίου


ΝΕΡΟΜΥΛΟΙ
   
    O συνοικισμός διασχίζεται από δύο ποταμούς, τον Πρασιώτη, ο οποίος έχει της πηγές του στα βουνά της Πρασιάς και αποτελεί το φυσικό σύνορο μεταξύ των χωριών Ραπτοπούλου και Κέρδων.
    Με τα νερά του ποταμού αυτού λειτουργούσαν όλο το χρόνο τρείς νερόμυλοι που ανήκαν σε κατοίκους του Κάτω Ραπτοπούλου.
    Ο νερόμυλος του Παναγιώτη Δημητρίου, τ Kακού όπως είναι γνωστός, λειτούργησε για περισσότερα από εκατό χρόνια και μάλιστα στα πρώτα χρόνια λειτουργούσαν κοντά στο μύλο νεροτριβή, μαντάνια και καφενεδάκι. Τελευταίος ιδιοκτήτης ήταν ο Παναγιώτης Δημητρίου, ο οποίος τον εγκατέλειψε την δεκαετία του 1970 μεταναστεύοντας στην Θήβα οικογενειακώς.




Φωτ.: Νερόμυλος Κακού-Δημητρίου
Ο νερόμυλος των Κων/νου Κουτσιουράκη και μετέπειτα του Γεωργίου Ζάγκα, στον οποίο λειτουργούσε και νεροτριβή, βρισκόταν στο μονοπάτι που ένωνε τα Κέρδα με το Ραπτόπουλο και σταμάτησε τη λειτουργία του τη δεκαετία του 1980,
Φωτ.: Νερόμυλος Κουτσιουράκη
     Ο τρίτος νερόμυλος κατασκευάστηκε από τον Αποστόλη Βλάχο, στην συνέχεια πέρασε στους γιούς του Παναγιώτη και Σίμο και όταν ο Παναγιώτης μετανάστευσε οικογενειακώς τη δεκαετία του 1970 στην Λαμία, έμεινε στο Σίμο και την αδερφή τους Γεωργούλα, τον οποίο λειτούργησαν μέχρι το τέλος της δεκαετίας του 1990.
    Μαζί με το μύλο λειτουργούσαν νεροτριβή και μαντάνια.
Φωτ.: Νερόμυλος Βλάχου



Φωτ.: Εσωτερικό Νερόμυλου
Η νεροτριβή χρησιμοποιούνταν  για το πλύσιμο των μάλλινων ρούχων (σκεπασμάτων), καθώς επίσης και για την επεξεργασία τους (φλοκάτες, κουβέρτες κ.α.).
    Τα μαντάνια για την επεξεργασία των μάλλινων υφαντών, το ύφασμα των οποίων  χρησιμοποιούσαν για το ράψιμο των μάλλινων ενδυμάτων ανδρικών και γυναικείων.
    Στο άλλο ποτάμι το Ραπτοπουλιώτη , το οποίο συγκεντρώνει τα νερά από τις πηγές  που πηγάζουν στους πρόποδες του βουνού Τσούκα, που είναι κατάφυτο από έλατα και αιωνόβιες, καστανιές, λειτουργούσαν επίσης τρεις νερόμυλοι, από το φθινόπωρο μέχρι την άνοιξη όμως, επειδή τους καλοκαιρινούς μήνες τα νερά του ποταμού χρησιμοποιούνταν για το πότισμα των κτημάτων των οικισμών Μηλιάς, Συγγερίου και Κάμπου,
    Οι νερόμυλοι αυτοί ήταν του Δημοσθένη Μαυρογόνατου , από τον οποίο διασώζονται μόνο τα ερείπια,του Κωνσταντίνου Λ. Αζακά και του Σεραφείμ Βλάχου  από τους οποίους δε διασώζεται τίποτα δυστυχώς,
    Ο νερόμυλος του Κωνσταντίνου Λ. Αζακά, στον οποίο υπήρχαν νεροτριβή και μαντάνια, λειτούργησε για μικρό χρονικό διάστημα από τις αρχές της δεκαετίας του 1930 και καταστράφηκε κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου.
    Από του άλλους τέσσερις μύλους σώζονται σήμερα τα μισογκρεμισμένα πέτρινα κτήρια, στα οποία στεγάζονταν, για να θυμίζουν στους περαστικούς ότι κάποτε έσφυζαν από ζωή.

Φωτ.: Νεροτριβή Βλάχου
Φωτ.: Νεροτριβή Βλάχου

Φωτ.: Μαντάνια

    Σ΄όλους τους νερόμυλους έρχονταν ν ΄αλέσουν σιτάρι και καλαμπόκι άνθρωποι όχι μόνο από τα κοντινά χωριά, αλλά και από μακρινά όπως, περδικάκι, Βρουβιανά Βάλτου, Βραγγιανά, Αργύρι Καρδίτσας, Λιθοχώρι, Λεπιανά, Ν.Αργύρι, Δαφνούλα  κ.α. κάποιοι μάλιστα διανύοντας μια απόσταση 5-6 ωρών με το πόδια.
    Εκτός από τα αλέσματα έφερναν και τα μάλλινα ρούχα στις νεροτριβές και μαντάνια.
    Η πληρωμή για τα αλέσματα γινόταν σε είδος (σιτάρι ή καλαμπόκι) το λεγόμενο ξάϊ, ενώ για την νεροτριβή  και τα μαντάνια με χρήματα.
    Κοντά στους νερόμυλους  του Κουτσιουράκη και του Βλάχου υπήρχε η περαταριά ή καρέλι , για την επικοινωνία των κατοίκων των απέναντι χωριών, όπως Κέδρα κ.ά. με το Ραπτόπουλο.

Φωτ.: Κρεμαστή πεζογέφυρα στη Θέση Βλάχου
    Σήμερα στη θέση Κουτσιουράκη μετά τη διάνοιξη του αυτοκινητόδρομου κατασκευάστηκε γέφυρα, ενώ στη θέση Βλάχου κρεμαστή πεζογέφυρα.
  
Φωτ.: Περαταριά Κουτσιουράκη
           

                            ΕΡΓΑΣΕΣ - ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ
   
  Οι κάτοικοι του χωριού ασχολούνταν κυρίως με τη γεωργία και την κτηνοτροφία. Καλλιεργούσαν τα λίγα κτήματα πού είχαν στην κατοχή τους, τα λεγόμενα πεζούλες, στα ποτιστικά έσπερναν κυρίως καλαμπόκι, τριφύλλι και κηπευτικά, ενώ στα ξερικά σιτάρι και καλαμπόκι (ξερικό), βγάζοντας τα προϊόντα για τις οικογένειες τους που ήταν πολυμελείς και ελάχιστα προς πώληση.
    Απασχολούνταν και με την κτηνοτροφία εκτρέφοντας κυρίως γίδια και πρόβατα.
    Κάθε οικογένεια με την εκτροφή των ζώων και την καλλιέργεια των λίγων κτημάτων προσπαθούσε να είναι αυτάρκης σε κτηνοτροφικά και γεωργικά προϊόντα. Έτσι εξασφάλιζε το γάλα, το τυρί, το βούτυρο, τα αυγα, οτ κρέας, το σιτάρι, το καλαμπόκι και τα κηπευτικά για όλο το χρόνο. Επίσης έφτιαχνε τραχανά και χυλοπίτες.

Φωτ.: Κοπάνισμα - γάλακτος
          Μποτινέλος - βούρτσα


    Ακόμα κάθε οικογένεια εξέτρεφε ένα γουρούνι για τα Χριστούγεννα, το οποίο σφάζονταν συνήθως την παραμονή , από μια ομάδα ανθρώπων του οικισμού.
    Μετά την σφαγή το γουρούνι το κρεμούσαν για να στεγνώσει και κρυώσει και στην συνέχεια το έγδερναν. Στο διάστημα που ήταν κρεμασμένο το θυμιάτιζαν και του κάρφωναν ένα μαχαίρι ή πιρούνι.
    Την ομάδα που έσφαζαν τα γουρούνια ακολουθούσαν τα παιδιά και η χαρά τους ήταν να πάρουν την φούσκα (ουροδόχο κύστη), να τη φουσκώσουν, να την αφήσουν να στεγνώσει και να την χρησιμοποιήσουν για μπάλα.
    Από το γουρούνι έφτιαχναν λουκάνικα, σπληνάντερο, παστό και καπνιστό κρέας, τσιγαρίδες, πατσά και το λίπος που έμενε από τις τσιγαρίδες το έβαζαν σε δοχεία και το χρησιμοποιούσαν σε διάφορα γλυκά όπως κουραμπιέδες και σε φαγητά όπως πίτες κ.ά., γιατί το λάδι ήταν πολύ σπάνιο.
    Με το δέρμα έφτιαχναν ένα είδος παπουτσιών τα λεγόμενα σγαρόνια.
    Η καλλιέργεια των χωραφιών γίνονταν με τα ζώα.

Φωτ.:Όργωμα

Φωτ: Σβάρνισμα

Φωτ.: Γάστρα-Πυροστριά
    Στην περιοχή υπήρχαν αρκετά αλώνια στα οποία γινόταν το αλώνισμα του σιταριού και της βρώμης με τα ζώα όπως: Δημητρίου Κάλλη & Παπαδοπόλου στην Αγία Βαρβάρα, του  Κωνσταντίνου Λιάσκου, Γεωργίου Κοντού & Γρηγόρη Μάσσα στο Συγγέρι, του Αλέξη Ροϊδη στο Παλαιοχώρι, Τσιτσάνη στη Μηλιά, Στεφάνου Σιαμέτη στην Πουλιάνα και Στασινού στην Τσερνόκα.
    Μερικά απ’ αυτά διασώζονται μέχρι σήμερα σε αρκετά καλή  κατάσταση.

Φωτ.: Αλώνι

Φωτ.: Αλώνισμα

Φωτ.: Αλώνισμα
Κάθε φθινόπωρο όταν μαζεύονταν τα καλαμπόκια με την βοήθεια όλων των κατοίκων Του κάθε νοικοκύρη για να τα ξεφλουδίσουν. (ξεφλουδίσια όπως τα έλεγαν)
    Κατά τη διάρκεια του ξεφλουδίσματος συζητούσαν τραγουδούσαν και ο σπιτονοικοκύρης τους προσέφερε κάστανα βρασμένα που υπήρχαν άφθονα στην περιοχή, πίτες, κρασί  και τσίπουρο ντόπιο. Αυτό γινόταν μέχρι να τελειώσουν το μάζεμα και το ξεφλούδισμα όλων των κατοίκων.
    Πριν από τη συγκομιδή του καλαμποκιού γινόταν το λεγόμενο βαντάκισμα, δηλ.το κόψιμο του πάνω μέρους της καλαμποκιάς, τα οποία δένονταν σε δεμάτια και αφού ξεραίνονταν τα έφτιαχναν αθυμωνιές για τροφή των ζώων το χειμώνα.
    Τα βαντάκια τα έπαιρνε σαν πληρωμή, αυτός πού όργωνε και έσπερνε το χωράφι με τα ζώα του.
    Οι γυναίκες ασχολούνταν με την επεξεργασία των μαλλιών, κυρίως τον προβάτων, δηλ. αφού πρώτα τα έπλεναν, μετά τα περνούσαν στο λανάρι (το λεγόμενο ξάσιμο), στη συνέχεια έγνεθαν το μαλλί στη ρόκα και το νήμα, αφού σε αρκετές περιπτώσεις το έβαφαν με διάφορες μπογιές, ύφαιναν στο αργαλειό, που είχαν σχεδόν οι περισσότερες οικογένειες, τα ρούχα που χρησιμοποιούσαν για σκεπάσματα  όπως φλοκάτες, κουβέρτες (από μαλλί προβάτων), τσόλια (από γίδινο μαλλί) και κουρελούδες για στρωσίδια (από λεπτές πάνινες λουρίδες) κ.α.
    Ύφαιναν επίσης μάλλινα υφάσματα με τα οποία έραβαν τα ρούχα που ντύνονταν, όπως σακάκια, παντελόνια, φουστάνια, τις κάπες για τους τσοπάνηδες κ.α.
    Γνωστός στην περιοχή για το ράψιμο της κάπας ήταν ο μπάρμπα- Θωμάς Τσιτσάνης, ο οποίος έραβε όχι μόνο της κάπες των κατοίκων του χωριού, αλλά και κατοίκων πολλών γειτονικών χωριών.
    ΄Όλα τα υφαντά, πριν τα χρησιμοποιήσουν τα πήγαιναν στη νεροτριβή και τα μαντάνια της περιοχής για την κατάλληλη επεξεργασία.
    Επίσης με το νήμα οι γυναίκες έπλεκαν μάλλινες φανέλες ,μπλούζες και κάλτσες (τις λεγόμενες τσουράπια ή τσουρέπια).
    Ακόμα τα ταγάρια, οι τσάντες, τα δισάκια κ.α. ήταν φτιαγμένα από μαλλί.

Φωτ.: Αργαλειός

    Στο χωριό μας υπήρχαν και αρκετοί τεχνίτες, όπως κτίστες, μαραγκοί κ.ά. και μάλιστα από τους κορυφαίους στην περιοχή, οι οποίοι έφτιαξαν όχι μόνο τα σπίτια του χωριού, αλλά και πολλά σε άλλα γειτονικά χωριά.
    Η πληρωμή των κτιστών κ των μαραγκών σε αρκετές περιπτώσεις που δεν υπήρχαν χρήματα, γινόταν με διάφορα προϊόντα όπως σιτάρι, καλαμπόκι, τυρί κ.α. ή με ανταλλαγή εργασίας.

Τόποι συνάντησης, κυρίως των ανδρών, ήταν το καφενείο τις καθημερινές, αλλά κυριώς της Κυριακές μετά την εκκλησία, όπου συζητούσαν διάφορα θέματα τοπικού ενδιαφέροντος, αλλά και πολιτικά, πίνοντας καφέ, ούζο, τσίπουρο, κρασί και παίζοντας κολτσίνα, δηλωτή και άλλα παιχνίδια με τράπουλα.
   Ευκαιρίες για διασκέδαση δεν υπήρχαν πολλές, παρά μόνο οι γάμοι, τα βαφτίσια, οι ονομαστικές γιορτές, αλλά κυρίως τα πανηγύρια, όπου διασκέδαζαν με τις τοπικές ορχήστρες.

Φωτ.: Ορχήστρα
Ντζιούβας Βασίλης : κλαρίνο
Παπαντώνης Σταθης : βιολί
Ντζιούβας Γρηγόρης : κιθάρα

Φωτ.: Γλέντι σε πανηγύρι

Φωτ.: Γλέντι σε πανηγύρι - Τσιρνόκα
Παρόλο που οι άνθρωποι ήταν φτωχοί την εποχή εκείνη, δεν είχαν άγχος, ήταν πάντα χαρούμενοι και γελαστοί και διασκέδαζαν με την ψυχή τους.
    Η αλληλοβοήθεια μεταξύ των κατοίκων του χωριού ήταν πολύ μεγάλη σε όλες τις εκδηλώσεις και δραστηριότητες, μικρές κ μεγάλες, χαρές και λύπες.

                                      ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ

   Οι δύσκολες συνθήκες διαβίωσης και η έλλειψη εργασίας , καθώς όλες σχεδόν  οι οικογένειες ήταν πολυμελείς, ανάγκασαν πολλά άτομα νεαρής κυρίως ηλικίας, αλλά και ολόκληρες οικογένειες να εγκαταλείψουν το χωριό τις δεκαετίες του 1960 και 1970, αλλά και αργότερα, και να μεταναστεύσουν στο Αγρίνιο και Λαμία λίγοι και στην Αθήνα οι περισσότεροι.
    Κάποιοι βεβαίως μετανάστευσαν και σε χώρες του εξωτερικού κυρίως Γερμανία, Αμερική ,Καναδά, Αυστραλία κ.α.
   Οι συνθήκες διαβίωσης των ανθρώπων που βρέθηκαν κυρίως στην Αθήνα, ήταν πάρα πολύ δύσκολες, προσπάθησαν όμως να μένουν ενωμένοι μεταξύ τους και να ανταμώνουν τακτικά σε διάφορα στέκια που είχαν δημιουργήσει, για να συζητάνε, να δίνει κουράγιο ο ένας στον άλλο, να βοηθάνε όποιον είχε μεγάλη ανάγκη και όποιον νέο ερχόταν από το χωριό.
    Το πιο γνωστό στέκι , όχι μόνο των κατοίκων του χωριού μας, αλλά και όλων σχεδόν των Ευρυτάνων, ήταν το «Καφενείο του Πλαστήρα» στην οδό Μπενάκη, κοντά στην Ομόνοια, το οποίο παρέμεινε ως χώρος συνάντησης μέχρι πριν από λίγα χρόνια που έκλεισε.
    Μετά  από πολλές συναντήσεις και συζητήσεις που έγιναν μεταξύ των χωριανών που ήταν στην Αθήνα, αποφάσισαν να ιδρύσουν ένα σύλλογο, για να μπορούν ν ΄ανταμώνουν πιο τακτικά και να συζητάνε τα προβλήματα  που αντιμετωπίζουν και να προσπαθούν να δώσουν λύσεις.

Φωτ.: Μεταφορικό μέσο Φορτηγό Κων/νου Πιπέρα

Φωτ. : Ομάδα Τ.Ε.Α.

Φωτ.:
Δεξιά στη φωτογραφία διακρίνεται ο Τσιτσάνης Γεώργιος, ο οποίος διετέλεσε τρεις τετραετίες πρόεδρος της Κοινότητας Ραπτοπούλου 1975-1982 & 1987-1990

Φωτ.: Οι γέροντες του Χωριού
Οι φωτογραφίες είναι από το φωτογραφικό αρχείο του συγχωριανού μας κ. Τριαντάφυλλου Σωτήρη, τον οποίο και ευχαριστούμε